Przed drugą wojną światową w ZSRR prowadzono intensywne badania konstrukcyjne nad pojazdami o podwyższonej zdolności pokonywania terenu z napędem na cztery koła.
Były to Gaz 61 i modele pochodne Gaz TK z biura konstrukcyjnego W.A.Graczowa.
|
|
GAZ 61/73 |
GAZ 61/40 |
Po doświadczeniach wojny zimowej z Finlandią w latach 1939-1940 było jasne dla dowództwa Armii Czerwonej, że sprzęt bedący na wyposażeniu jest przestarzały, a lekkich samochodów osobo-terenowych wogóle nie posiadano.
Dlatego w styczniu 1941 roku biurom konstrukcyjnym GAZa i NATI przedstawiono wymagania techniczne jakie powinien spełniać wymagany pojazd. Na bazie seryjnie produkowanych pojazdów (Gaz 61, Gaz M1, Gaz A) w przeciągu dwu miesięcy powstały dwa konkurencyjne prototypy:
-NATI-AR powstał w Naukowym Instytutucie Samochodowo-Traktorowym pod kierunkiem inż. A. Andronowa
-GAZ 64 z biura konstrukcyjnego GAZa pod kierunkiem W. A. Graczowa
Oba pojazdy były koncepcyjnie wagowo wymiarowo porównywalne, miały podobne osiągi, te same silniki GAZ-MM. NATI-AR miał mocniejszy silnik o 7 PS dzięki zastosowaniu dwóch gazników. Podstawową różnicą była rama i zawieszenie. GAZ miał skróconą ramę zunifikowaną z samochodami ciężarowymi GAZa i resory półeliptyczne z amortyzatorami jednostronnego działania. GAZ 64 był w maksymalnym stopniu wykonany z aktualnie produkowanych podzespołów Gaza prostszy technologicznie przez co łatwiejszy do produkcji seryjnej którą jesienią 1941 roku podjęto. Wbrew potocznej opinii, że to kopia amerykańskiego Willysa MA czy Bantama BRC jest to oryginalna konstrukcja rosyjska wykorzystująca licencyjne Fordowskie podzespoły.
 |
 |
GAZ 64 1941 r |
NATI-AR 1941 r |
W 1942 roku Gaz 64 został zmodernizowany: zwiększono rozstaw osi z 1250 mm do 1446 mm poprawiając przez to stabilność poprzeczną,uproszczono technologię wytwarzania karoseri zrezygnowano z głębokich tłoczen zastosowano tylko gięcie blach zmieniono nazwę na GAZ 67.
 |
 |
Gaz 67 1942 r |
GAZ 67B |
Następna modernizacja Gaz 67 była w 1944 roku ten model był produkowany do 1953 roku pod oznaczeniem GAZ 67B. W 1953 roku rozpoczęto produkcję GAZa 69/69A prace konstrukcyjne rozpoczęto w 1946 roku, ale po wojnie miały pierwszeństwo prace nad nowymi modelami ciężarówek. Głównym konstruktorem był G.T. Wasserman.
GAZ 69 był większy cięższy i nie dorównywał parametrami w terenie staremu Gazowi 67. Był produkowany w Gorki do 1972 roku, został zastąpiony na taśmie produkcyjnej przez UAZ 469, który był projektowany od poczatku 1960 roku i przetrwał do dzisiejszego dnia w produkcji bez większych zmian jako UAZ 31512
 |
 |
UAZ 469 Prototyp 1962 r |
UAZ 31512 |
 |
 |
Najnowszy model UAZa 3160 |
UAZ 3172 dla armii Rosyjskiej |
W biurze konstrukcyjnym NAMI główny konstruktor Fitterman w 1958 roku zaprojektował NAMI-49 OGONEK lekki pojazd terenowy bazujący koncepcyjnie na austriackim Steyr-Puch 700AP Haflinger, który po testach dostał mocniejszy silniki jako NAMI-49A CELINA wszedł do produkcji jako Zaz-969 i Luaz-969.
 |
 |
NAMI 49 OGONOK |
Zaz 969 |
Ciekawą koncepcję uterenowiania pojazdów lansowali Rosjanie już od lat 30 typowy przykład to uterenowienie GAZ M 1 przez dodanie przedniego mostu napędowego i tak powstał GAZ 11/73. W powojennej historii było kilka ciekawych projektów skrzyżowania auta osobowego z terenowym. Pierwszym był GAZ-72 karoseria Pobiedy rama i mosty GAZa 69.
Następna również ciekawą konstrukcję GAZ 73 zaprojektowano na podwoziu przyszłego terenowego Moskwicza zakładając karoserię pomniejszonej Pobiedy Pick-up.
 |
 |
Moskwicz 410 |
Moskwicz 411 |
W początkach lat 60 opracowano w MZMA prototypy Moskwicza 415 pierwsza wersj była dokładną kopią amerykanskiego Willysa CJ 2
Następne prototypy nie miały już wiele wspólnego z protoplasta prawie wszystkich aut terenowych Rosyjscy konstruktorz stworzyli nowoczesne i bardzo dobre auto terenowe,uznane za udaną konstrukcję. Wielka szkoda że nie weszło do produkcji seryjnej.Na udanej koncepcji Moskwicza 415/416 po 17 latach skonstruowanorównierz udanego następcę Lade Niwę.
 |
 |
Moskwicz 416 |
Moskwicz 415 |